شهادت بالاترین فضیلت الهی است که نصیب شهیدان گرانقدر، این مردانِ مرد و پاک ترین بندگان خدا و مجاهدان مخلص راه الهی می شود. مقام شهدا را جز عارفان و شاهدان حقیقت، کسی نمی فهمد و حقیقت را به غیر چشم دل نمی توان دید. فریاد شهیدان در همیشه ی تاریخ جاری است؛ فریادی که ریشه در «هل من ناصر ینصرنی» سیدالشهدا دارد.  و چه زیبا می گوید شهید والامقام مجید کریمی:« عارفان را معبودی است که چون پروانه در پی وصالش می سوزند و در هجرش می گدازند و عاشقان را معشوقی . و چه والاست که معشوق خالق باشد و عاشق در پی لقایش بشتابد . آری بدین گونه است که رهروان این طریقت ، راست قامتان جاودانه ی تاریخ خواهند ماند و حیات مکتبشان را با خون خویش ضامن می گیرند . آری اینان کاروانیان آل یاسینند که مظلوانه و گمنام وضوی خون می گیرند و مشتاقانه سر به سجاده ای به وسعت کربلاهای مکرر تاریخ می نهند و پرواز عشق را آغاز می کنند و اینان در جبهه های نور و در مصاف با شب پرستان ، انتقال دهندگان تاریخ کربلایند.»
 آری شهدا، این امامزادگانِ عشق و شجاعانِ روزگار که در راه زنده نگه داشتن اسلام و برپایی و عزّت انقلاب و ایران سرافراز، تا آخرین قطره خون پاکشان، غیورانه و مردانه قامت راست کردند و استقلال، آزادی و حیات عزّتمندانه را برای این کشور و ملّت بزرگ به ارمغان آوردند. شهدا به فرموده خداوند متعال زنده اند.یعنی همواره ناظر بر اعمال ما هستند و با رفتنشان  رسالتی از جنس بصیرت، تلاش  و جهاد را بر دوش ما باقی گذاشتند و حال ما به عنوان انسانهایی که مدیون خون پاک این بزرگ مردانِ آسمانی هستیم، مسئولیتی داریم ممتد که در لحظه لحظه زندگی مان جاری است.

  نام گذاری  ۲۲  اسفند ماه به عنوان « روز بزرگداشت شهدا »، فرصت ارزنده و گرانقدری است  برای یادآوری رمز جاری ماندن یاد و نام شهدای والامقام، آن الگوهای ایثار و استقامت، شجاعت و شهامت و پاسداران حریم ولایت و همچنین تبیین و ترویج فرهنگ والای ایثار و شهادت و رسیدن به این تفکّر مهم  که  ما امنیّت، آزادی،  استقلال و اقتدار و عزّت امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تمامی پیشرفت ها و داشته هایمان در این سال ها همه و همه را مدیون ایثار و از خودگذشتگی شهیدان والامقام و فداکاری ایثارگران سرافراز و صبر و وفای خانواده های معظم شهدا و ایثارگران هستیم و باید همواره قدردان و شاکر این عزیزان باشیم.